இஸ்ரேலும், லண்டன் குண்டு வெடிப்புகளும்....

நடக்கப் போகிறது என்று ஆரூடம் கூறி எதிர்பார்த்திருந்தது நிகழ்ந்தே விட்டது.

அதுவும், வெற்றிக் களிப்பில் மிதந்து கொண்டிருந்த நகரத்தின் மீது. ஒலிம்பிக் விளையாட்டுப் போட்டிகளை நடத்த உரிமம் பெற்ற இரண்டு நாட்களுக்குள், மீண்டும், அல்கொய்தா தன்னுடைய playing the spoilsport அசட்டுத்தனத்தைக் காட்டி விட்டது.

வழக்கம் போல கருத்துகள், விமர்சனங்கள், வசைபாடுதல்கள், அனுமானங்கள் எல்லாம் வலம் வருகின்றன. தீவிரவாதம் ஒரு கேன்சர் என்று விமர்சித்தாயிற்று. சரி, தீவிரவாதம் ஒரு புற்று நோய்தான். ஆனால், அதற்கு தீர்வு என்ன? அந்த புற்று நோய் எங்கிருக்கிறது? எங்கிருந்து அதை அகற்றும் பணியை ஆரம்பிப்பது?

அடிபட்டு, நொந்து போன டோனி பிளேருக்கு புற்று நோயின் ஊற்றுக் கண் எங்கிருக்கிறது என்றே தெரிகிறது - அவர் கூறுகிறார், "தீவிரவாதத்தின் ஊற்றுக் கண், மத்திய கிழக்கின் இழுத்துக் கொண்டே போகும் நெருக்கடியில் இருக்கிறது. லண்டன் குண்டுவெடிப்புகள் மேற்கத்திய நாடுகளின் மீது தொடுக்கப்பட்ட, விரிவான தீவிரவாத யுத்தத்தின் - ஒரு பங்காக இருக்கிறது"

(The Middle East Conflict is one of the underlying causes of terror. London bombings are a part of a wider terror war being waged against the Western countries)

அடிபட்ட வேகத்தில், ஆழ்ந்த வலியில், பிளேர் உண்மையைக் கூறிவிட்டார். இந்த உண்மையைத் தான் மற்ற வல்லுநர்களும் கூறுகின்றனர்.

சிகாகோ பலகலைக் கழகத்தின் Political Science துறையின் பேராசிரியராக இருக்கும் ராபர்ட் பேப் எழுதுகிறார் - " 9/11 போல வாணவேடிக்கைகள் நிகழ்த்தாதினால் அல்கொய்தா இயக்கம் வலுவிழந்து போனது என்று அமெரிக்க அரசியல் தலைமை எண்ணுமானால், அது முற்றிலும் தவறாகும். அதுபோல மிகப்பெரிய தாக்குதல்கள் நிகழ்த்துவதை விட, சிறு சிறு தாக்குதல்கள் மூலம், மக்கள் மனதில் அச்சத்தையும், பீதியையும் உண்டாக்கி, அதன் மூலம் அந்த நாடுகளை பணிய வைப்பதுவும், அதன்மூலம், அமெரிக்காவை தனிமைப்படுத்துவதும், அரபு மண்ணின் மீதான யுத்தங்களில் அதிக பொருட்செலவையும், மன உளைச்சலையும் அமெரிக்காவிற்கு ஏற்படுத்துவதும் தான் அவர்களது திட்டம். "

ஆனால், அமெரிக்க அதிபர் புஷ் இதை உணராமல், ஏதோ அல்கொய்தா இயக்கம் பலவீனப்பட்டு சிறு சிறு தாக்குதல்களில் ஈடுபடுகிறது என்று பேசி வருவது உண்மையை மட்டும் மறைப்பது ஆகாது - பிரச்சினையின் மையத்தையே அவர் இன்னும் காண மறுக்கிறார் என்பதாகும். (புஷ்ஷின் புத்திசாலித்தனமும், IQவும் இப்போதெல்லாம் உலகப் பிரசித்தி பெற்றதாகி வருகிறது. நாளை முட்டாள் என்று யாரையாவது சொல்ல வேண்டுமானால், என்னடா சுத்தா புஷ்ஷா இருக்கியே என்றே சொல்லலாம்.)

தாக்குதல் நடத்தும் strategic planningஐ மாற்றிக் கொண்டார்கள் சரி. ஆனால் அவர்களுக்கு எங்கிருந்து தாக்குதல் நடத்துவதற்கு தொடர்ந்து ஆட்கள் கிடைக்கிறார்கள்? அல்கொய்தா தீவிரவாதிகள் அமெரிக்க சிறைகளில் படும் கொடுமைகளை எல்லோரும் படித்துக் கொண்டும், பார்த்துக் கொண்டும் இருக்கத் தானே செய்கிறார்கள் - பின்னே எப்படி இவர்களால் தொடர்ந்து, இப்படிபட்ட motivated உறுப்பினர்களைப் பெற முடிகிறது? இங்கு தான் பிளேர் கூறிய கருத்துகள் வலுப்பெறுகிறது - பிரச்னையின் அடியாழம் - மத்திய கிழக்கு நெருக்கடி. இது ஒரு பொதுப்படையான கருத்தாகவே இருந்தாலும், கொஞ்சம் உள்நோக்கிப் பார்த்தால், இதில் இருக்கும் உண்மை தெளிவாகப் புரியும்.

முதன் முதலாக - ஒரு மேலை நாட்டு அரசியல் தலைமை - மத்திய கிழக்கின் நெருக்கடியைத் தீர்க்காது, தீவிரவாதத்தைக் கட்டுப்படுத்த முடியாது என்ற உண்மையை உணர்ந்திருக்கிறது. மத்திய கிழக்குப் பிரச்னை என்பது நிலப்பகுதிகள் மீதான ஆக்கிரமிப்பை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்பது உலகினர் அறிந்தது. அதாவது பிளேர் மறைமுகமாக, கூற விழைவது - இந்தத் தீவிரவாதம் எழுந்தது ஒரு இனத்தின் நிலப்பிரச்னை தானே தவிர, மதப் பிரச்னை அல்ல என்பதைத் தான். முதன்முதலாக, இஸ்லாமியத் தீவிரவாதிகள் என்று குறிபிடுவதை விட்டு விட்டு, நிலத்தின் மீதான, உரிமை கோரும்போராட்டத்தினால் விளைந்த தீவிரவாதம் என்பதை ஆமோதித்துள்ளார்.

ராப்ர்ட் பேப் தனது கட்டுரையில் மேலும் கூறுகிறார் " அல்கொய்தா இயக்கம் தனது இயக்கத்தினரை அமெரிக்க நட்பு நாடுகளிலிருந்தே பெறுகிறது - அமெரிக்காவை எதிர்க்கும் இஸ்லாமிய நாடுகளிலிருந்து அல்ல. துருக்கி, எகிப்து, பாக்கிஸ்தான், இந்தோநேஷியா, மொராக்கோ மற்றும் சவுதி அரேபியா போன்ற நாடுகளிலிருந்து தான், இந்த இயக்கத்தினருக்கு தொடர்ந்த்து இளைஞர்கள் வந்து சேர்ந்து கொண்டிருக்கின்றனரே தவிர, மற்ற எதிரி நாடுகளிடமிருந்து அல்ல. அமெரிக்காவின் எதிரி நாடுகள் என்று அவர் குறிப்பிடுபவை - இரான், லிபியா, சூடான். இந்த நாடுகளிலிருந்து ஏன் பெருமளவில் இஸ்லாமியர்கள் அல்கொய்தா இயக்கத்தில் இணையவில்லை? இங்குள்ள இஸ்லாமியர்கள் பக்தியில் குறைந்தவர்களா? இல்லை. அல்கொய்தாவினால், இங்குள்ள இளைஞர்களை ஈர்க்க முடியவில்லை. இந்த மண்ணில் இருப்பவர்கள் அராபியர்காள் அல்ல என்பது மட்டுமல்ல, இங்கெல்லாம் அமெரிக்கா ராணுவம் நிலை பெற்றிருக்கவில்லை.

ஆம், அல்கொய்தா இஸ்லாத்தை முன்வைத்து தீவிரவாதத்தில் ஈடுபடவில்லை. மாறாக மண்ணை மீட்பதே அவர்களது நோக்கமாக இருக்கிறது. அதாவது, எங்கெங்கு, அமெரிக்கா ராணுவம் இறங்குகிறதோ, அங்கெல்லாம், இளைஞர்களை இந்த இயக்கம் எளிதாக ஈர்க்கிறது. இதுவே சவுதியிலிருந்து, ஆஃப்கானிஸ்தானத்திலிருந்து, பெரும் இளைஞர் பட்டாளாம் இந்த இயக்கத்தில் சேருவதற்குக் காரணம்."

ஆக, அல்கொய்தாவின் போராட்டம், நிலமீட்சி போராட்டமே அன்றி, மத காப்பு போராட்டம் அல்ல. அவர்களுடைய தாக்குதல்களை எல்லாம் தொடர்ந்து நோக்கி வந்தால், ஒரு உண்மை புலப்படும்: அரபு மண்ணில் நிற்கும் ராணுவத்தை அனுப்பிய நாடுகள் மீது தான் அது தொடர்ந்து தாக்குதல் நடத்தி வருகிறது. அமெரிக்கா,ஸ்பெய்ன், லண்டன். அடுத்தது? ஆரூடம் கூறுபவர்கள் குறிப்பிடும் நாடுகள் - இத்தாலி அல்லது டென்மார்க். ஏன் ஈராக்கிற்கு படை அனுப்பியதால்.

அல்கொய்தாவின் அடிப்படையே நீலமீட்சி எனப்படும் பொழுது - எல்லாவற்றிலும் முக்கிய பங்கு வகிப்பது பாலஸ்தீனியப் பிரச்னை. அடுத்து, அமெரிக்க படைகள் நிலைகொண்டிருக்கும் சவுதி, குவைத், இராக், ஆஃப்கானிஸ்தான் இங்கிருந்தெல்லாம் படைகள் விலகிக் கொள்வது.

இவைகள் தான் அல்கொய்தாவின் போராட்டத்தை நிலைபெற வைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஆயுதங்கள். முதலில் இது தான் பிரச்னை என்பதே அமெரிக்காவிற்குப் புரியவில்லை. ஆனால், அதற்குப் பதிலாக ரைஸ் என்ற பெண்மணியை அனுப்பி வைத்து, அரபு நாடுகளில் ஜனநாயகம் மலர வேண்டும் என்ற தேவையற்ற விவாதத்தைக் கிளப்பி விட்டு விட்டுப் போயிருக்கிறார். அதாவது, ஒரு பிரச்னையை மறைக்க, மற்றொரு பிரச்னையைக் கிளப்பி விட்டிருக்கிறார்கள். ஜனநாயகத்திற்காக பின்லேடன் போராடுவது போலவும், அந்த ஜனநாயகம் வந்து விட்டால், தீவிரவாதத்தை விட்டுவிட்டு, தேர்தலில் போட்டியிட வெளியில் வந்து விடுவான் போலவும், அமெரிக்கா நம்புகிறது.

பிரச்னையின் ஆதாரத்தை விட்டு விட்டு, மற்ற எல்லாவற்றையும் செய்து குட்டையைக் குழப்புவதென்ற முடிவிலேயே இயங்குகிறது. அப்படியென்றால், இந்தப் பிரச்னைக்கு முடிவு தான் என்ன? மத்திய கிழக்கு நெருக்கடிக்கு ஒரு தீர்வு.

தீவிரவாதத்திற்கு இது தான் தீர்வு என்று தெரியுமா? எதிரெதிர் அணியினருக்குத் தெரிகிறது. அதாவது இஸ்ரேலுக்கும், நிலமீட்சித் தீவிரவாதிகளுக்கும். இப்பொழுது தான் மூன்றாவதாக, ஒரு மேலை நாட்டு தலைமை உணர்ந்திருக்கிறது - மத்தியக் கிழக்குத் தீர்வு வெறுமனே இஸ்ரேல் பாலஸ்தீன பிரச்னை மட்டுமல்ல, அது, தீவிரவாதத்தின் தீர்வாகவும் இருக்கப் போகிறது என்று.

ஆனால், தீர்வு கிடைக்குமா?

அத்தனை எளிதாகக் கிடைக்காது என்றே தோன்றுகிறது. ஏன்? இஸ்ரேல் இந்த தீர்வை ஒரு போதும் விரும்பாது. முதலில், இதை நீலமீட்சிக்கான தீவிரவாதம் என்று கூட அது ஒப்புக் கொள்ளாது. இதற்கு ஆதாரம் - டோனி பிளேரின் கருத்திற்கு கடும் கண்டனம் தெரிவித்திருக்கிறது. "அமெரிக்கா, ஸ்பெய்ன் போன்ற நாடுகளில் நடத்தப் பெற்றது போன்ற, ஒரு விரிவான தளத்தில், தீவிரவாதப் போரை லண்டனில் இயங்கும் தீவிர வாதிகள் கடந்த வாரம் நிகழ்திதியுள்ளனர் - மேல நாட்டு கலாச்சாரத்திற்கு எதிராக. " இவ்வாறு கூறியவர் யார் தெரியுமா? இஸ்ரேலின் துணை அதிபர் - எஹுத் ஒல்மெர்ட். (the terrorist operating in London last week were doing it as a part of a comprehensive terrorist war against the Western civilisation similar to what they have done in America, similar to what they've done in Spain, similar to what they've done in Spain)

இங்கு டோனி பிளேர் பயன்படுத்திய வார்த்தைகளுக்கும், எஹுத் பயன்படுத்திய வார்த்தைகளுக்கும் நிறைய வித்தியாசமிருக்கிறது. பிளேர் கூறும் பொழுது Western Country என்கிறார். மற்றவரோ Western Civilisation என்கிறார். மேலை நாட்டு கலாச்சாரம் என்று நிலைபெறச் செய்ய, யூதர்களின் பிரதிநிதி மெனக்கெடுகிறார் - ஏனென்றால், ஒரு கலாச்சாரத்தின் மீதான தாக்குதல் என்று வாதிடுவதன் மூலம், இந்த தீவிரவாதிகள் கலாச்சாரத்தின் அடிப்படையில் - கிறித்துவத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட மேலைக் கலாச்சாரத்தை எதிர்க்கும், இஸ்லாமிய கலாச்சாரத்தை தத்துவார்த்தமாக கொண்டிருக்கும் தீவிரவாதிகள் என்று நிறுவ முடியும். அதை விட்டு விட்டு, நிலப்பரப்பைக் குறிக்கும், country என்ற பதத்தை பயன்படுத்தினால், இந்த தீவிரவாதத்தை நீல மீட்சிக்கான தீவிரவாதம் என்று அங்கீகரிக்க வேண்டும். அவ்வாறு அங்கீகரித்தால், அது தனக்குத் தான் தலைவலி என்று தெரியும். அதனால், மறந்தும் கூட, இதை நீலமீட்சிக்கான தீவிராவாதம் என்று சொல்லிவிடவோ, அப்படி ஒரு கருத்து தோன்றி விடவோ, விடக் கூடாது என்பதில் இஸ்ரேல் மிகக் கவனமாக காய்களை நகர்த்தும்.

ஆமாம், இஸ்ரேல் மட்டும் தான் இதை இஸ்லாமிய மதத்தோடு சம்பந்தப்படுத்துவதில் குறியாக இருக்கிறது. இஸ்ரேலுக்கு அமெரிக்க அரசியலில் செல்வாக்கு மிக்க நண்பர்கள் உண்டு. அவர்களைக் கொண்டு, பத்திரிக்கை நண்பர்களைக் கொண்டு, இஸ்ரேல் மிகத் தீவிரமாக இந்த நீலமீட்சிக்கான தீவிரவாதத்தை இஸ்லாமிய தீவிரமாகக் காட்டுவதற்கு தன்னால் முடிந்த வரையிலும் போராடும். அழுகுணி ஆட்டம் ஆடும். ஏனென்றால், தீவிரவாதத்தின் உண்மை ஊற்றுக் கண்ணை அடையாளம் கண்டு, அது தான் பிரச்னைக்குத் தீர்வு என்று அமெரிக்கா ஏற்றுக்கொண்டால், அன்று தன்னுடைய இருப்பிற்கே ஆபத்து என்று அதற்குப் புரியும்.

உண்மைகளை மூடி மறைத்து, மாயையைகளை உருவாக்கி, அதன் மூலம் தொடர்ந்து மேலை நாட்டு அரசுகளை தவறான பாதையில் செலுத்துவதை இஸ்ரேல் தொடர்ந்து செய்யும். அதை உலகம் தீவிரவாதம் என்று இதுவரையிலும் நம்பியதில்லை. ஆனால், இருள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலகும் பொழுது, உண்மைகளை உலக மக்கள் புரிந்து கொள்ளும் பொழுது, உண்மையான தீவிரவாதி இஸ்ரேல் தானே தவிர, இஸ்லாம் அல்ல என்பதும் புரிந்து விடும்.

உண்மையின் முதற்கீற்றுகள் இப்பொழுது தான் மேலை நாடுகளின் கரைகளைத் தொடத் துவங்கியிருக்கிற்றது.